بازگشت به زندگی پس از مرگ پدر یکی از سخت ترین چالش هایی است که هر فردی پس از از دست دادن پدر با آن مواجه می شود. رابطه پدر و فرزند یکی از آن روابطی است که هرگز از بین نمی رود. به دلیل همین همبستگی، بسیاری از مردم نمی توانند به راحتی با غم از دست دادن پدر خود کنار بیایند. و بعد از این داغ برزگ ممکن است شعر و متن روی سنگ قبر پدر برایتان خیلی مهم باشد که چه چیزی درج شود. در ادامه توجه شما را به زیباترین و احساسی ترین اشعار و متن های سنگ قبر مزار جلب میکنیم.
پدرم شب هاے بے تو شب هاے جان دادن است درقاب پنجره!
–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پدرجانم سخن تو کـہ بـہ میـان مے آیـد،بے صدا میـشکنم!بگذریـم… ازایـنکـہ حال من بے توهیـچگاه خوب نخواد شد.
–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پدرم دلتنگے هاے خیـالم تصمیـم باریـدن دارند!بشنو دلتنگے هایـم را بشکن فـاصلـہ هارا..
پدرم از ایـن فـاصلـہ براے تو نوشتن عادت نیـست!اجبار است!
–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پدرم تنهایـے ثانیــہ هارا ثابت تراز هرگونـہ مرورے میـکند!و نظم تکرار لحظـہ ها،دردناکتریـن اتـ؋ـاقیـست کـہ براے جسم همیـشـہ منتظرم مے افـتد!
–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
بسوز اے دل بـہ حال روزگارم،بنال اے دل کسے را من ندارم،بسوز اے شمع امشب در کنارم،کـہ در خاکـہ همـہ داروندارم،قسم برتو کـہ تا دنیـا دنیـاست،ـ؋ـراموشت نخواهم کرد بابا
–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
درلحظـہ هاے تنهایـیـم دست پدرم را میـبوسم!و در لا بـہ لاے سکوتم پدرم را فـریـاد میـزنم،و در همـہ ے نـ؋ـس هایـم هواے پدرم را نـ؋ـس میـکشم
شعر سنگ مزار پدر
–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پدر جانم نـ؋ـس گیـر است نبودنت،بیـا و ثابت کن کـہ دوباره دیـدنت محال نیـست،اے از تبار نور و آیـیـنـہ و امیـد من بـہ بلنداے قامت دماوند تورا دوستدارم.
–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
چـہ سخت است،چشم بـہ راه کسے باشے کـہ دیـگر باز نمیـگردد!سخت است هوس آغوش مهربان پدرت کـہ دیـگر نیـست رابکنیـ!
–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
نـ؋ـس هایـم را بریـد بغض هاے شبانه!پدر جان دگر دیـر شد،نمیـخواهے بیـایـے بـہ خانه؟
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
اَـ؋ـسوس کـہ آن هَمدم دیـریـنـہ ما رفـت
آن مَظهر پاکیـزِگے و مِهرو صَـ؋ـا رفـت
یـاران تو از سوز و دل خویـش بِگویـند
اے واے ؋ـَلَک مونِس و جآن و دِل ما رفـت
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
گَشتـہ اَست چِشمانِ مَن از دَرد و غَم دریـا پدر
مَن چـہ گویـم بے تو اَز فـَردا وَ فـرداها پدر
تِکیــہ گاهم بودے وَ تَنها اُمیـد و آرِزو
بے تو ایـن عالَم ندارد رنگ شادے ها پِدَر
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پدَرَم دیـده بـہ سویـَت نِگران است هَنوز
غم نادیـدَنِ تو بارِ گِران است هَنوز
آنقدر مهرو وَفـا برهَمِگان کردے تو
نام نیـکَت همـہ جا ورد زبان اَست هَنوز
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
از خاطِرِ دلها نَرَود یـاد تو هرگز
اے آنکـہ بـہ نیـکے جا نامِ تو بودیـ
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
آتش هِجرانِ تو همچون سِپندم مے کُند
پَر ز نالـہ همچو نے بَند بَندَم مے کند
داغ سنگیـنے کـہ بر دل دارم از هِجرانِ تو
تا قیـامت بَر غَمِ تو پاے بَندم مے کند
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پِدَرَم یـاد تو هرگز نَرَود از دل ما
مگر آن روز کـہ در خاک شود مَنزِلِ ما
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
اے سـ؋ـر کرده بـہ معراج بـہ یـادَت هستیـم
اے پِدر ما همگے چِشم بـہ راهَت هستیـم
تو سَـ؋ـر کردے وآسوده شدے از دُوران
همـہ ماتَم زده هر لَحظـہ بـہ یـادَت هَستیـم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پِدَرَم قامَت تو تکیــہ گاهے بود مَرا
گُـ؋ـتـہ هایـت چو چِراغے بـہ راهے بود مَرا
خَنده هایـَت هَمـہ شادے و هَمـہ مِهر وصَـ؋ـا
زِندگے نامـہ تو چُون شَبحے بود مَرا
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
متن سنگ قبر پدر
بے تو هَرگز زندگے شُورے نَدارَد، پِدَرَم
بے تو هـَرگز شَمعِ دل نورے نَدارد، پِدَرَم
جاے اشک از دیـدِگان خون مے ؋ِـشانم
باز هم بے تو هَرگز زندگے شُورے نَدارَد، پدرم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
حُرمت هَستے ما اے پِدر از نامِ تو بود
تو مَپندار کـہ رَفـتے و فـَراموش شدیـ
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پِدر اے آیـَتِ عِشق خدایـیـ
گُل خُوشبوے باغِ آشنایـیـ
از آن رُوزے کـہ رَفـتے دَر دِلِ خاک
دِلَم میـسوزَد از دَردِ جُدایـیـ
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
آن گَنجِ نَهان دَر دِلِ خانـہ پِدَرم بود
هم تاجِ سَرَم بود هَمے بال وپَرَم بود
هر جا کـہ زِ مَن نام و نِشانے طَلَبیـدند
آوازـہ نامَش سَنَدِ معتَبَرَم بود
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
اے چَرخُ و فـَلَک خرابے از کیـنـہ توست
بیـداد گَرے شیـوه دیـریـنـہ توست
اے خاک اگَر سیـنـہ تو بشکافـتَند
بَس گُوهَر قِیـمتے کـہ در سیـنـہ توست
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
دَردِ مَن، دَردِ فِـراق است، خدایـا کَم نیـست
اَشکهایَـم بِجُز از فـِراق و غَم و ماتَم نیـست
بَر دِلِ غَم زده و بُغضِ پُر از فَـریـادَم
بِجُز آن لُطـفِ نِگاه پِدَرَم مَرهم نیـست
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
چون نامـہ عُمر ما بـہ هَم پیـچیـدَند
بُردندبـہ میـزان عَمَل سَنجیـدَند
بیـش از هَمـہ کس گُناه ما بود ولیـ
مارا بـہ وِلایـتِ علے بَخشیـدَند
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
ناگهان رَفـت از بَرَم، هرگز نَباشد باوَرَم
تا بِمیـرم از فـِراقت، دِل بِسوزَد، پِدرَم
همچو شمعے سوختیـ، با کَس نگـ؋ـتے دَردِ دِل
پیـش رویـَم جان سِپُردیـ، کِے رَوَد از خاطِرَم؟
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
هِمـہ دَم عاشِقِ لَبخَندِ نِگاهَت بودم
ایـ ـ ؋َـلَک از چـہ زَدے اتش غَم بَر جِگَرَم
کاش جاے پِدَرَم من سَرِ راهت بودَم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
گَشتـہ از سِیـلاب غم چِشمانِ مَن دَریـا پِدَر
من چـِہ گویـَم بے تو از فـَردا وفـَرداها پِدَر
تِکیــِہ گاهے بودے وتَنها اُمیـد وارزو پِدَر
بے تو ایـن دُنیـا نَدارد رَنگِ شادے ها پدر
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پِدَر خوبم،
تو مُسافـر امتداد زِندگیـمان بودیـ
کـہ بارِ سـَ؋شـر را بے خَبر بَر دُوش خَستـہ ات نَهادیـ و رَفـتیـ
سایــہ اے بودے و پَناهیـ
و ما مَغرور بـِہ داشتن تو
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پِدَرَم تاجِ سرم چِشم بـہ راهَت بودم
هَمـہ دَم عاشِقِ لَبخند نِگاهَت بودم
ایـ ـ؋َـلَک از چـہ زدے آتش غَم بَر جِگَرَم
کاش جاے پِدَرَم مَن سرِ راهت بودَم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
اے پِدر اے عارَفَ نیـکو خِصال
اے کـہ قَدرت را نَدانِستیـم ایـام وِصال
خوش بِخواب ایـنجا کـہ ایـن دُنیـاے دون
چون تو گوهَر کَم دهَد از خود برون
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پِدَر سَنگِ مَزارت را به آه ونالـہ میـبوسَم
بـہ عِشق وزَحمتِ چَندیـن وچَندیـن سالـہ میـبوسَم
اگر دُنیـا شَوَد گُلشَن گلے جز تو نِمے یـابَم
ز چشمم زالـہ میـریـزد تورا چون لالـہ مے بوسَم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
گـُ؋ـتم کـہ ؋ـِراق تو نَبیـنَم دیـدَم
آمد بـہ سَرَم هر آنچـہ میـتَرسیـدَم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
آن کس کـہ مَرا روح ورَوان بود پِدَر بود
آن کَس کـہ مَرا فـَخر زَمان بود پِدَرَم بود
اَفـسوس کـہ رَفـت از سَرَم آن سایــہ ی رَحمَت
آن کس کـہ بَرایـم نِگران بود پِدَرَم بود
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
آهسته پدر خوابیده است
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
یـک عُمـر عَلے گـ؋ـت و در ایـن دار مُکافـات
با عِشقِ عَلے شاه وِلایـَت بـِـہ جنان رَفـت
او ذکر حُسیـن داشت بـہ دِل در هَمـہ اَحوال
با عِشق حُسیـن ابنِ عَلے او ز جِهان رَفـت
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
چـِہ شَب ها تا سِپیـده دَرد کِشیـدیـ
نداے یـاعَلے یـارَب کشیـدیـ
بِخواب آرام پِدَر جان دَر مَزارَت
کـہ پایـان شُد تَمام دَرد هایـَت
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
ایـن کـہ خُـ؋ـتـہ است دَر ایـن مَرقَدِ پاک
پدر خوب و فـَداکارِ مَن است
طَلَبِ مَغـ؋ِـرت از دَرگـہ حَق
بهر او روز و شَبان کار مَن است
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
آسمان امروز بِبار، اينجا گُلي پَژمُرده گَشت
از غَم داغ رَخش، يِک مَحـ؋ـِلي افـسُرده گَشت
آسمان امروز بِبار، ما صَد جِگَر سوزانده ايم
چون پِدَر از بين ما رَفـت، قَلب ما هم مُرده گَشت
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
بے تو هَرگز زِندگے شورے نَدارَد، پِدَرَم
بے تو هَـرگز شَمع دِل نورے نَدارَد، پِدَرَم
جاے اشک از دیـدِگان خون مے ؋ِـشانَم باز هم
بے تو هَرگز زِندگے شورے نَدارَد، پِدَرَم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پِدَرَم قامَتِ تو تکیــہ گاهے بود مَرا
گـُ؋ـتـہ هایـَت چو چِراغے بـہ راهے بود مَرا
خَنده هایَـت هَمـہ شادے و هَمـہ مِهر وصَـ؋ـا
زِندگے نامـہء تو چون شِعری بود مَرا
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
دَردِ مَن، دَردِ فـِراق است، خدایـا کَم نیـست
اشکهایـَم بِجُز از فِـراق و غَم و ماتَم نیـست
بَر دِلِ غَم زَده و بُغضِ پُر از فَـریـادَم
بِجُز آن لُطـفِ نِگاه پِدَرَم مَرهَم نیـست
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
شعر سنگ قبر پدر
اے دَریـغا رادمَردِ لُطـفُ و رَحمَت دَر گُذشت
نُخبـہ شُوق و تَلاش و هِمَت دَر گُذَشت
آنکـہ با عِشق عَلے قَلبَش بـہ سیـنـہ مے تَپیـد گُذشت
تَسلیـم قَضا و با رِضایَـت دَر گُذشت
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
ایـن کـہ خـُ؋ـتـہ است دَر ایـن مَرقدِ پاک
پِدَرِ خوب و فـَداکارِ من است
طَلَبِ مغـ؋ـِرَت از دَرگـَہ حَق
بَهر او روز و شَبان کارِ مَن است
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پِدَرَم دست اَجَل زود تو را پَرپَر کرد
مادَرَم گریــہ کُنان خاک بَرسَر کرد
اهل مَنزل هَمِگے دَر غَمِ تو مَحزونَند
اشکِ چِشمِ هَمِگان خاکِ مَزارَت تَر کَرد
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پِدَرَم بارِشِ بارانِ خدا بود
پِدَرَم جلوه ایـمان وصـَ؋ـا بود
پِدَرَم حاکِمِ پِیـمان و وَفـا بود
پِدَرَم دَرهَمـہ جا کار گُشا بود
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
گـُ؋ـتم کـہ ؋ِـراقِ تو نَبیـنَم دیـدَم
آمد بـہ سَرَم هَر آنچـہ میـتَرسیـدم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پِدَرَم در سوگِ تو دِلهاےِ ما پِیـوَستـہ مے گِریـَد
سَراپا هَمچو شَمعے بے ؋ِـروغ آهِستـہ مے گِریـَد
تویـے دَر خاطِرِ ما تا آخَریـن لَحظه
بـہ یـادَت چِشم، چون ساغُر بِشکَستـہ مے گِریـَد
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
روزِگاریـست کـہ ما حالِ پَریـشان داریـم
دّر غمَ مَرگِ پِدَر دیـده گِریـان داریـم
بوَد اخلاقِ خوش وِردِ زبانِ هَمِگان
اعتِبارے کـہ بـِہ ما هست زِ ایـشان داریـم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
دلتَنگ تَر از هَر شَب و هَر روز شُدَم من
بے مهر پِدَر، شَمعِ پُر از سوز شُدَم مَن
تقدیـر مَرا بے سَر و سامانُ و سِپَر کرد
مَحروم ز دیـدارِ گُلِ روےِ پِدَر کَرد
سخت است کـہ دیـدار رَوَد تا بـہ قیـامَت
رویـاست پِدَر، آیـَد از ایـن دَر بـہ سَلامَت
شَب را بـہ خیـالَش بـِہ سَحَرگاه رِسانَم
از حِکمَتِ اللـہ دِگَر هیـچ نَدانم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
ز فِـراقِ هِجرِ رویـَت غَمِ سیـنـہ سوز دارَم
پِدَرم قَسَم بـہ مِهرَت نـہ شب و نـہ روز دارَم
ز تَنَم نشانـہ غَم ز لَبَم نداےِ زاریـ
زِ دِلَم صَبوے خونیـن گِلـہ از زَمانـہ دارَم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
گـُ؋ـتم کـہ پِدَر رَسم بُزرگے نـَہ چِنیـن بود
گـُ؋ـتا چِـہ تَوان کرد کـہ تَقدیـر چِنیـن بود
گُـ؋ـتم نـہ وَقتِ سَـ؋ـَرَت بود چِنیـن زود
گَـ؋ـتا کـہ مَگو مَصلَحَتِ حَق چِنیـن بود
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
بے تو هَرگز زِندگے شورے نَدارَد ، پِدَرَم
بے تو هَـرگز شَمعِ دِل نورے نَدارَد ، پِدَرَم
جاے اشک از دیـدگان خون مے ؋ـِشانَم باز هَم
بے تو هَرگز زِندِگے شورے نَدارَد ، پِدَرَم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
ز گورِستان گُذَر کَردم کَم و بیـش
بِدیـدَم حالِ دولَتمَند و دَرویـش
نـہ دَرویـشے بـہ خاکے بے کـَ؋ـَن ماند
نـَہ دولَتمَند بُرد از یـِک کَـ؋ـَن بیـش
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پِدَر جان یـادِ آن شَب ها کـہ مارا شَمعِ جان بودیـ
میـانِ نا امیـدے ها چِراغِ جاوِدان بودیـ
بَرایـت زِندگے کَردن اگرچـہ رَنج وسَختے بود
بِنازَم هِمَتَت بابا صَبور ومِهرَبان بودیـ
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
متن سنگ مزار پدر
مَرگ توفـان بَلا نیـست
نسیـمے ست وَزَنده از جانِبِ بِهِشت
تا روحِ عَطرِ آگیـنِ پِدَر را دَر اِمـتـِدادِ خُنَکـاےِ آرامِ شـَب
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
از ملکِ جَهان رَفـت بـہ جَنَت پِدَرِ ما
بَرداشتـہ شُد سایــہ لُطـ؋َـش زِسَرِ ما
رَفـت از سَرِما سَروَرِ ما تاجِ سَرِ ما
زَحمتکِشِ مظلوم خدایـا پِدَرِ ما
افـسُرده نِمیـخواست دِلِ هَمسَر وفـَرزَند
افـسوس فـَلَک کَرده پُر از غَم جِگَرِ ما
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
زَمانے بود روز و روزِگاریـ چِـہ زیـبا بود
گلهاےِ بَهاریـ بَهاران رَفـت
و گُل رَفـت و وَفـا رَفـت
پِدَر رَفـت و صَـ؋ـا رَفـت
و وَفـا رَفـت
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
یـادِ ایـامے کـہ ماهَم روزِگارے داشتیـم
هَم پِدَر بالاے سَر هَم سایــہ ی بانے داشتیـم
اے صَد افـسوس بـہ اعلا رَفـت و ما تَنها شُدیـم
بَعدِ مَرگَش العَجَب ماتَم سَرایـے داشتیـم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
باوَرَم نیـست پِدَر رفـتے وخاموش شُدیـ
تَرکِ ما کَردےُ وبا خاک هَم آغوش شُدیـ
خانـہ را نورے اگَر بود زِ رَخسار تو بود
اے چِراغِ دِلِ ما از چـہ تو خاموش شُدیـ
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
سایــہ اش ما را پَناهے بود و رَفـت
شانـہ مان را تِکیــہ گاهے بود و رَفـت
رَفـت و رَفـت غَمهاےِ ما بیـشتَر شُد
شادےِ ما یِـک نِگاهے بود و رَفـت
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
اگر یـارِ گِران بودیـم رَفـتیـم
اگَر نامِهرَبان بودیـم رَفـتیـم
شما با خانِمانِ خود بِمانیـد(بِدانیـد)
کـہ ما تا مِهرَبان بودیـم رَفـتیـم
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
قَلبَم شده غَمخانـہ زِهِجرانِ تو بابا
ـ؋ـِکرَم شُده هَمواره پریـشانِ تو بابا
هَر روز کُنَم آرزوےِ روےِ تو افـسوس
دَستَم شُده کوتاه ز دامانِ تو بابا
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
هَمیـشـہ مونِسُ و یـاوَرَم پِدَرَم بود
بـہ وَقتِ رَنج غَمخوارَم پِدَر بود
چو پَروانـہ اگر بال و پَرَم سوخت
وَلے شَمعِ شَبِ تارَم پِدَر بود
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
اے گُلِ باغ و چَمَن از ما گُسَستَن زود بود
فـَرزَندان از ایـن ماتَم شِکَستَن زود بود
بَهرِ تو هَمسَر نَدارَد صَبر در ایـن اِنتِظار
اے پِدَر بَر سَنگِ نامَت نَقش بَستَن زود بود
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
خواهید که مرا سوی نگارم ببرید
پیوسته به زیر این شعارم ببرید
با مهر حسین آمده ام من به جهان
با یاد حسین از این دیارم ببرید
.–ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ–.
پدرم سالے نبودیـ، قرن ها بر من گذشت
در جهان هر چـہ خوشے بود، رفـت و دیـگر برنگشت
رستم افـسانـہ هایـم، بابک بے هم مثال
چون کـہ رفـتیـ، تیـر غم شهبال دنیـایـم شکست