جنّت نوین

پدرم یاد تو هرگز نرود از دل ما

مگر آن روز که درخاک شود منزل ما

(1)

پدرم تاج سرم چشم به راهت بودم

همه دم عاشق لبخند نگاهت بودم

ای فلک از چه زدی اتش غم بر جگرم

کاش جای پدرم من سر راهت بودم

(دخترم – پسرم)دست عجل زود تورا پرپر کرد

مادرت گریه کنان خاک عزا بر سرت کرد

اهل منزل همگی در غم تو مایوسند

اشک چشم همگان خاک مزارت تر کرد

پدرم گرچه نبود وقت سفر

دست تقدیر مرا کرده جدا

مادرم با غم دوران نشین

 پسرت رفته به دیدار خدا

می رسد روزیکه بی ما روز هارو شب کنید

می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنید

می رسد روزیکه یکه تنها در کنار عکسمان

خاطرات کهنمان مو به مو از بر کنید

رسم گلچین فلک گرچه همه یغما بود

لیک اینبار گلی چید که بی همتا بود

ای بال و پر کشیده به ارش کبریا

بی تو دلم زبودن خود سیر میشود

از زندگانیم گله دارد جوانیم

شرمنده جوانی ازاین زندگانیم

دارم هوای صحبت یاران رفته را

یاری کن ای عجل که به یاران رسانیم